Rollercoaster aan herinneringen.

’t Was wel de hele tijd ’n gaan en komen van herinneringen en emoties uit m’n jeugd, ons Pa & Ma lagen met het schip als we in Luik waren altijd bij de Pont Atlas, of in de monding van de Ourthe, dikwijls samen met Ome Jan & Tante Mien Houben en dan gingen we ’s Zondags wel ’s met z’n alle wandelen en picknicken in de bossen in de buurt van Tilff, Esneux, La Roche, hoe we daar dan kwamen is me niet meer helemaal duidelijk ‘k denk met bus of trein, want ’n auto had geen van beide, best wel weer leuk om die herinneringen de revue te laten passeren, ‘k kwam op de kaart links van Esneux ook de naam Hoûte-si-Ploû (hoor of ’t regent op z’n Waals) tegen, daar wandelden we ook wel eens dat is ’n gehucht met ’n watermolen en volgens ’t verhaal wat ons door Edmond de zwager van Ome Jan in ’t plat Waals werd verteld was dat de molenaar doof was en als hij dan ’s nachts wakker werd, hij niet wist of ’t was gaan regenen of niet en dus stootte hij dan de molenaarsvrouw aan en vroeg “Hoûte-si-Ploû” ? want als het regende moest hij de molen aanzetten, of dat op waarheid berust? Ja wie zal ‘t zeggen hé? Ik heb hier in m’n jeugd dus best wel plezier gehad onder anderen met Tinneke en John. (al was John toen nog maar ‘n klein jochie, op die leeftijd is dat verschil eigenlijk veel groter dan nu hé, tien jaar als je 58 bent of als je 13 / 14 bent).