Durbuy
Door: willem1952
Blijf op de hoogte en volg Willem
28 September 2010 | Nederland, Maasbracht
Ik loop op m’n gemak in de regen door dit kleine middeleeuwse stadje te wandelen en besef dat die sfeer er nog hangt, zeker op een dag als deze, als de toeristen zich niet buiten wagen, als je door de met kasseien geplaveide straatjes kuiert, komt de reuk van ’n hout gestookte kachel of openhaard je overal tegemoet en verwacht je ieder moment ’n handkar of ’n ridder te paard om de hoek te zien komen op weg naar de Comte d’Ursel die destijds in de mooie Château woonde.
De typische huisjes met de buiten muren van ’n meter dik ademen nog echt de sfeer van eeuwen geleden uit, ’n staaltje vakmanschap waar men heden ten dagen nog wat van zou kunnen leren, ’t mooie is dat wat gerenoveerd wordt in de zelfde steil met de zelfde materialen moet gebeuren, aan de buiten kant tenminste.
De juwelier heeft een soort diamant museum ingericht in z’n vitrine, wat ’t ontstaan van de ruwe diamant uitbeeld en dan de handelingen vanuit de mijn tot om de nek van de mooie dame, best wel interessant, je verwacht ’t eigenlijk niet op deze plaats.
’n Straatje verder verkoopt de slager alle Ardenner heerlijkheden en brood, ’n goeie combinatie zou ik zeggen, de vraag die reist, is ‘t ’n slager met als hobby broodbakken of ’n bakker met ’n passie voor Ardenner ham, worst en wat al niet meer, de verkoopster keek niet bijster vriendelijk dus dat nodigde niet echt uit tot ’n praatje, ’t antwoord moet ik dus voor nu even schuldig blijven ;-)
Even verderop zie je hoe de Ardennen door oergeweld zijn ontstaan, de rotsen zijn gewoon van onderuit opgeduwd, sterk hé
Dit is ook ’n leuk deel van m’n voorgenomen wandeling naar Santiago de Compostela, iedere dag in een ander oord waar niet alleen de bouwstijl veranderd maar gaandeweg ook de omgeving de mensen, de ontmoetingen, kortom geen dag ’t zelfde… geweldig, toch?
De teller geeft aan dat ’t nog maar 160 dagen is, dat zijn pakweg drieëntwintig weken, dan vertrek ik, wat vliegt de tijd toch hé? Toen ‘t ’n beetje serieuzere vormen aan begon te nemen stond ie op driehonderddertig of zo :-)
De typische huisjes met de buiten muren van ’n meter dik ademen nog echt de sfeer van eeuwen geleden uit, ’n staaltje vakmanschap waar men heden ten dagen nog wat van zou kunnen leren, ’t mooie is dat wat gerenoveerd wordt in de zelfde steil met de zelfde materialen moet gebeuren, aan de buiten kant tenminste.
De juwelier heeft een soort diamant museum ingericht in z’n vitrine, wat ’t ontstaan van de ruwe diamant uitbeeld en dan de handelingen vanuit de mijn tot om de nek van de mooie dame, best wel interessant, je verwacht ’t eigenlijk niet op deze plaats.
’n Straatje verder verkoopt de slager alle Ardenner heerlijkheden en brood, ’n goeie combinatie zou ik zeggen, de vraag die reist, is ‘t ’n slager met als hobby broodbakken of ’n bakker met ’n passie voor Ardenner ham, worst en wat al niet meer, de verkoopster keek niet bijster vriendelijk dus dat nodigde niet echt uit tot ’n praatje, ’t antwoord moet ik dus voor nu even schuldig blijven ;-)
Even verderop zie je hoe de Ardennen door oergeweld zijn ontstaan, de rotsen zijn gewoon van onderuit opgeduwd, sterk hé
Dit is ook ’n leuk deel van m’n voorgenomen wandeling naar Santiago de Compostela, iedere dag in een ander oord waar niet alleen de bouwstijl veranderd maar gaandeweg ook de omgeving de mensen, de ontmoetingen, kortom geen dag ’t zelfde… geweldig, toch?
De teller geeft aan dat ’t nog maar 160 dagen is, dat zijn pakweg drieëntwintig weken, dan vertrek ik, wat vliegt de tijd toch hé? Toen ‘t ’n beetje serieuzere vormen aan begon te nemen stond ie op driehonderddertig of zo :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
