Samenvatting van de eerste etappe tot Reims

‘k Heb van 13 maart 10:00 tot 30 maart 13:00 nodig gehad om deze afstand te overbruggen 16 wandeldagen & 1 rustdag is gemiddeld +/- 22.5 km per dag…

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, IK HEB GENOTEN, enige kleine ongemakken daargelaten, echter nadat ik mezelf vermanend had toegesproken, ben ik meer en meer van de omgeving gaan genieten, en heb minder aandacht besteed aan pijntjes die hier en daar de kop opstaken.

Achetraf is ’t niet verstandig geweest om de hele winter op m’n krent te zitten in plaats van ’n aantal pittige oefenloopjes te doen anderzijds is ’t zoals ik dacht, als je kalmaan begint bouw je vanzelf conditie op en hoef je niet perse van te voren te oefenen, in principe kan iedereen 25 kilometer per dag lopen…

M’n eerste week was zoals verwacht ’t zwaarst maar gaandeweg wordt dat minder, uiteraard heb je momenten waarop je tegen jezelf zegt “verrekte mon-goool” waarom doe je je eigen dit aan, maar das van voorbijgaande aard, zal ‘k maar zeggen, als je dan weer ’n slaapplaats hebt gevonden, hebt gedoucht en bij super vriendelijke en hartelijke mensen aan tafel zit dan is ’t leed al weer gauw geleden en ziet de wereld er weer ’n stuk vriendelijker uit.

Wat houd je bezig?.. niet zo heel veel eigenlijk… waar loop ik naar toe? Wat eet ik? Waar slaap ik? Hoe houden m’n onderdanen zich, Dat zijn de speerpunten, maar ik heb gemerkt c.q. ondervonden dat hoe relaxter je je eigen daarin opstelt, hoe simpeler de oplossing aangedragen wordt,… ’t komt gewoon op je pad, zomaar uit ’t niets, nou ja niets… heel wonderlijk, zoals zoveel op deze tocht…

Nadat ik in de abdij van Leffe ’n kamertje toegewezen had gekregen zijn Gerard en ik op onderzoek uitgegaan naar ’n Leffe Blondje, maar lauwloenen geen schijn van kans, gelukkig had Gerard nog ’n kletske cognac in z’n heupflesje (heb ik gelijk aan de fourage smurfin doorge smst dus na Reims heupflesje hast) dus hadden we ieder toch nog ’n slaapmutsje, ‘s morgens na ’t ontbijt ieder zijns weegs gegaan en enige dagen later elkaar in Rocroy weer ontmoet, ’s avonds samen gegeten en ’s morgens weer ieder zijn weg vervolgd, nadat ik m’n middag soepjesprutstokbroodknabbelpauze had gehad, nadat ik alles weer had ingepakt, ging er n deur open en vroeg ’n alleraardigst vrouwtje of ik’n boisson chaude wilde, nou ja ons zeg geen nee nie, dus ike naar binne, koekie d’r bij praete, praete, praete, (ja, ja je leest ’t goed koekie d’r bij) had ie me echter weer ingehaald en zijn we samen aangelopen, gezellig kletsend over van alles en nog wat en hebben we volgehouden tot Reims waar Catharina ’n paar dagen bij me is, gisterenavond en vanavond met z’n drieën gegeten en morgen gaat ie weer verder, ik blijf nog ’n dag hangen dus is de kans klein dat we elkaar nog zien, hebben ’t erg gezellig gehad, maar zijn ook weer blij om alleen verder te gaan.

’t Weerzien met Catharina was geweldig, wat kun je iemand erg missen als je effe niet bij elkaar bent, echter wat me afgelopen nacht ERG tegen viel wat dat ik van de 4/8ste van ’t bed wat ik normaliter als “mijn”kant beschouw, ik er al minstens 2/8ste op ingeboet had in iets meer dan 2 weken, door wat strategische kneepjes heb ik alsnog 2/10de weten terug te heroveren maar heb toch ’n groot deel van de nacht aan de rand van ’n gapende afgrond met “visioenen” waarin de perikelen van ’t flauwvallen in Vireux verbleekte tot ’n onbenullig schrammetje vergeleken bij de door ’t ontiegelijk hard uit bed stuiteren tegen ‘t nachtkasje en in een gigantische plas bloed op de grond van ’n hotelkamer liggend bijkomen (schrik niet deze passage was fictie;-), omdat je plaats in bed tot ’n maximum geminimaliseerd is en ’t dan vanzelf sprekend is dat je er uit stuitert…..

Geweldige mensen ben ik tegen gekomen, mensen waarvan t nieuw op de tv ons wil laten geloven dat die er niet meer zijn, gewoon lieve, vriendelijke, vrijgevige, gastvrije mensen…. Die heb je echt nog, zo had je de Zusters van St. Jozef in Maastricht waar ik te gast was en waar een serene sfeer van rust en liefde heerste, en ik bij ’t weggaan van Jolanda ’n lieve jonge moeder van 3 kindjes, ’n kaartje met ‘n reliek van Pater Pio kreeg om me onderweg te beschermen, en mevrouw Trees van 98 aan wie ik heb beloofd dat ik ze ga vertellen hoe m’n tocht gegaan is, als ik terug ben, die bid voor me.

George Meurs in Kinkenpois, die je met Champagne en mooie verhalen onthaald en ’n lekkere eenvoudige maaltijd voorschotelt.

De dag erna komt Christine de deur uit op ’t moment dat ik langs kom, ik vraag of ze weet of er ’n pelgrimsopvang in ’t stadje is, wordt naar binnen geloodst bij d’r man geparkeerd van eten en drinken voorzien door Guillaume totdat Christine terug is en komt er nog meer eten een slaapplaats en ’n lekkere douche en vooral ’n gezellig gesprek, ’s morgens tijdens ’t ontbijt blijkt dat Christine ook 2de graads Reiki behandelaar is, net als ik, hoezo toeval… Guillaume kump out Remunj… later ontvang ik nog regelmatig smsjes als ze willen weten hoe ’t gaat, geweldige mensen.

’t Kan gewoon niet op, mensen spreken je aan, heb je iets nodig? Wil je eten? Hier neem mee voor onderweg, kan ik je ergens mee helpen? In één woord helemaal geweldig, fantastisch, ongelofelijk, fabuleus… Prachtig… en iedere dag weer opnieuw. ‘k heb 7 x moeten betalen om te slapen, waarvan 3 x donativo (dus hoefde niet perse).

Bij de burgemeester van Hargnies (waar in de bossen van Hargnies ’n paar weken geleden 2 Nederlandse pelgrims verdwaald waren) had ik ook weer zo’n bijzondere ervaring, zijn vrouw Agnes schrijft artikeltjes in de Ardenais en was al enige tijd op zoek naar ’n pelgrim, ik citeer “met de juiste uitstraling” einde sitaat “Moi Ikke dus” ;-) na Dinant was ’n deel van de route afgesloten en dus moest ik volgens de VVV Miep langs de Ravel op de linkeroever lopen en niet de GR volgen, waren al veel mensen gevallen en was dus veels te gevaarlijk, ik loop dus langs de linkeroever Dinant uit, echter VVV Miep is van de wal dus als je stroomopwaarts moet en kijkt is voor haar de linkeroever aan ‘n andere kant dan “de” linkeroever, met als gevolg dat ik over de National aan ’t passagieren ben…. Stop op ’n gegeven moment ’n Franse auto stapt Agnes uit OHHH AHHH, ben U pelgrim? Heeft U ’n schelp? Mag ik ’n foto maken? Waar slaap U? hier is m’n telefoon nummer, als U niets vind bel maar, en weg is ze weer…. Dus de volgende dag kon ik in Vireux wel wat hulp gebruiken en heb ik gebeld of ’t gastvrije aanbod ook die dag nog gold en vandaar dus die toch wel weer bijzondere ervaring.

Dan ’n paar dagen later komen we bij Jos oftewel Jozef zoals ze deze Tilburger hier noemen, wat ‘n…. bijzonder mens…. Zo…. Jos. Iemand die negen jaar geleden deze consumptie maatschappij min of meer de rug heeft toegekeerd en leeft volgens ’t principe wat je aan Moeder Aarde ontrekt moet je ook weer terug geven, en ’t lukt ‘m om met weinig middelen met z’n kippen, geiten, schapen en z’n land en zo nu en dan ’n pelgrim om in de watten te leggen z’n droom en zijn manier van leven om te zetten in puur ongekunsteld geluk, prachtig toch? Als je gelukkig kunt zijn op de manier die jou aanstaat en die je niet door allerlei materiële dingen wordt opgedrongen, na ’n prima maaltijd van eigen grond, weggespoeld met ’n aantal geruilde eigen brouwsels van de buurman, belande we in ’n diepgaand gesprek wat tot in de late avond door kabbelde, na ’n prima nachtrust en ’n stevig ontbijt was ’t dan weer tijd om aan de kuierlatten te trekken, ’n geweldige ervaring rijker. Jozefke Bedankt voor alles Menneke… we hebben nog veel aan je gedacht de laatste dagen toen we door de kapot gespoten velden deambuleerde waar geen levend insect meer te bekennen is en waar je alleen hier en daar ’n levens moeie vogel ’n vol met pesticide verziekt zaadje ziet pikken.

Samen met m’n Eindhovense reisgenoot Gerard Hoezen van de laatste dagen hebben we genoten van ’t weer de wandeling en mooie gesprekken zoals je kunt verwachten als twee ouwe knakkers met ’n rugzak aan levenservaring door de natuur banjeren.

Dan eindelijk een welverdiende rustperiode in Reims met m’n meissie…. Euhhh had je gedroomd ‘k heb onderhand al meer kilometers door deze …stad gelopen, winkeltje, in winkeltje uit, steeggie in straatje uit, dan van thuis naar hier en ‘k moet NOG ’n dag ;-) heerlijk….. KORTOM PUUR GENIETEN!!!!

Zo Lieve mensen, rest me jullie te bedanken voor de lieve reacties, adviezen en vooral ’t mee leven want zo wordt ’t voor mij allemaal nog meer ’n Feestje, ik ga nu nog effe ’n dagje van ’t gezelschap van m’n meissie genieten, zij zal ’n selectie van de 712 originele fotos bij de betreffende dagen bijvoegen dus ’t wordt voor jullie ff terug bladeren.

Knuffel en kusjes van mij en denk er aan !!!! Langzaam lopen is beter dan stilstaan.